De weg naar Emmaus!

Opnieuw vieren wij Pasen en herinnert zich de christenheid al meer dan tweeduizend jaar, het lijden en sterven en de opstanding van Jezus. Telkens met blijdschap kunnen wij luisteren naar deze blijde boodschap van de opstanding van Jezus Christus.

Alle gestorven wedergeboren christenen, ook zij die we kennen, wachten met blijdschap om ook deze opstanding te beleven, (Johannes 11:25 Jezus zeide tot haar: Ik ben de opstanding en het leven; wie in Mij gelooft zal leven, ook al is hij gestorven,) de gelovige christenen van vandaag wachten al meer naar de dag van de opstanding, de dag van de opname.

Pasen is het belangrijkste feest van de christenen, het feest van vergeving, verzoening en eeuwig leven.

Wij willen vandaag nadenken over de gesprekken van de teleurgestelde Emmausgangers.

Twee mensen zijn op weg naar huis, en vertellen over de verschrikkelijke onrechtvaardige terechtstelling van Jezus de Nazarener, hun koning,en over Zijn opstanding.

LUCAS 24: 13-35

è Wat hier al opvalt is, dat er vandaag ook zoveel gebeurt in deze wereld, maar vlug is alles vergeten. De communicatie is vandaag zeer goed. Doch waarover deze mensen hier spreken daar wordt er vandaag nog steeds van gesproken, tweeduizend jaar lang! De opstanding van Jezus in het hart van een mens is daar de oorzaak van.

<

p align=”center”>Wie waren deze mensen uit Emmaus?

Zij waren diegenen die dicht bij de apostelen werkten, zo waren er nog die behoorden tot de grotere kring die bij Jezus thuishoorden. Deze gelovigen zijn wel teleurgesteld door de dingen die nu zijn gebeurd, die Jezus, hun hoop was nu gestorven. Blijkbaar opgestaan, maar ze hadden Hem niet gezien. Jezus gaat met hen meewandelen, en ze herkennen Hem niet eens. Doch er stond: hun ogen waren bevangen. Alle niet wedergeboren mensen zijn nog blind, ze weten wel van Jezus, maar kennen Hem niet persoonlijk. Je kunt theoloog zijn en Jezus niet kennen! Voor hen is Jezus dood.

Om Hem te kunnen herkennen is een openbaring van Jezus nodig!

Een somber en duister gelaat.

Ze zijn verdrietig, eerder bedroefd precies mensen zonder hoop of toekomst. Ze hadden grote verwachtingen gehad. ( lees vers 21) Hij zou Israël verlossen.

Het leek nu wel voorbij, voor hen die hun hoop op Jezus hadden gezet. Het is altijd triestig wanneer men zijn hoop verliest.

Weet gij dit niet? v.18

Kleopas hield het niet voor mogelijk dat er nu iemand was die van dit hele gebeuren niets wist, iedereen sprak ervan en had er de mond van vol, en nu komt er iemand die van niets weet! Hieruit kunnen wij weten dat dit gebeuren wereldnieuws was van toen!

Wie weet van vandaag niet van de kernramp in Fukushima?

Voor Kleopas was het bevreemd dat Jezus dat niet wist. Het doet hem denken.

Jezus vraagt naar het onderwerp!

v.19-21

Hier nu luistert Jezus hoe ze over Hem denken.

Welk beeld hadden zij van Jezus. Jezus wilde dit weten.

Ook wil Jezus weten vandaag hoe gij over Hem denkt, bijzonder wat Hij voor U betekent.

Voor hen was hij een PROFEET, Machtig in werk en woord voor God. Dan hoe de overpriesters Hem ter dood lieten brengen.Ze leefden in de hoop dat Hij Israël zou verlossen! Ze dachten dat de Schriftgeleerden verkeerd waren, en Jezus gelijk had. Jezus werd gekruisigd door de jaloersheid van de Schriftgeleerden.

Vraag eens aan iemand hoe hij denkt over Jezus, en je weet of hij Hem kent!

Zij hadden gehoord dat Hij leeft, maar……

Vers 22-24

De Emmaüsgangers hadden dus al een verhaal gehoord dat Jezus zou zijn opgestaan. Enige vrouwen zouden engelen hebben gezien die zegden dat Hij leefde.

Zij waren dus op weg naar huis, en keerden niet terug om eens zelf te weten wat er nu was. Hun emoties zullen een rol hebben gespeeld in hun geloofsleven.

Wanneer men vandaag u zou zeggen : Ik heb een engel gezien en hij zeide mij dit of dat, hoe zou u reageren. De meeste zouden zoals de Emmaüsgangers wel eens hun schouders ophalen en verder gaan. Opgelet voor engelenverhalen! Het keert terug. Galaten 1:8 Maar ook al zouden wij, of een engel uit de hemel, u een evangelie verkondigen, afwijkend van hetgeen wij u verkondigd hebben, die zij vervloekt!

Bij deze mensen zien wij niet dat ze dat verhaal eens zouden hebben getoetst aan de bijbel, want ze hadden toch wel hun bijbel mee of misschien hadden ze nog geen bijbel.

Herinnerden zij zich ook niets meer van wat Jezus had gesproken? Vergeten?

Een opgestane Jezus wijst naar de

profetie in de schriften!

v.25

Jezus wijst er niet op dat ze naar die engelen dienden te luisteren, maar gaf

een waarschuwende vinger, dat ze niet alles geloofden wat de profeten over Jezus hadden geschreven.

Psalmen 119:130 Het openen van uw woorden verspreidt licht, het geeft de onverstandige inzicht.

Jezus, toont hen eerst en vooral dat de Messias eerst moest lijden en dan de heerlijkheid zou krijgen volgens de schriften. Ze hadden de Bijbelse hoop niet goed begrepen, met nu alle gevolgen vandien. Schriftkennis is van groot belang! Opdat mensen werkelijk tot geloof en inzicht zouden komen moeten wij de schriften kunnen uitleggen.

Jezus, wees naar wat over Hem stond geschreven. v.26,27.

Hadden zij niet ALLES geloofd van wat er stond geschreven? Ze hadden het kunnen weten!

Vandaag zijn er veel theologen en voorgangers die niet ALLES geloven wat er staat geschreven! Wat een groot gevaar!

Soms geloven zij niet dat Jezus over het water liep. Ze geven er dan een geestelijke betekenis aan of zwijgen er helemaal over!

De Bijbel kan het hart brandend maken.

Deze mensen hadden iets gehoord dat hun denken had aangeraakt. Ze hadden iets beginnen te begrijpen. Eerst door de woorden van Jezus, doch nu aan de tafel brak Jezus het brood zelf als Gastheer.

Hierbij gebeurt het dat ze Jezus herkenden! Hoe wonderlijk lijkt dit te zijn. Eerst een onherkenbaar optreden van Jezus, daarna wel. Blindheid verdwijnt bij het kruis van Golgotha. Hun ogen werden geopend. Het gevolg hiervan is dat het nu niet meer nodig was dat ze Jezus nog verder lichamelijk zagen, vandaar dat Hij plots weg was.

Je zou kunnen zeggen dat is toch onbeleefd, eten en plots weg! Doch hierin ligt een grote betekenis voor ons mensen van vandaag, ook wij zagen Hem niet, maar geloven evengoed als de eerste discipelen.

Mensen herkennen slechts Jezus wanneer zij over Hem horen en geloven wat er staat. v.32 Het woord uitleggen kan het hart, het denken van de mens brandend van blijdschap maken.

v.45 Het verstand dient door Jezus geopend om de schrift te kunnen verstaan.

Terug naar Jeruzalem!

Nu is er pas geloof en blijdschap aanwezig, nu kunnen ze wel getuigen, dat Jezus is opgestaan. Hun ogen zijn open. Ze gaan prediken, ze zoeken de andere discipelen op en vertellen hun ervaringen op weg naar Emmaus.

Christenen zijn blijde mensen, of zouden dat moeten zijn.

Hun somber gelaat en hart is weg, hun verdriet is ook weg. Het zijn andere mensen geworden. Hun geloof is levendig geworden;

Johannes 5:39 Gij onderzoekt de Schriften, want gij meent daarin eeuwig leven te hebben, en deze zijn het, welke van Mij getuigen,

Wat een ommekeer zal dit niet geweest zijn in het leven van deze mensen.

Eerst zagen ze hoe de overpriesters en de farizeeërs hadden gehandeld met Jezus, doch het waren ook dezelfde mensen die het volk leerden vanuit de schriften. De bestudeerden de schriften, maar NU hadden ze iemand gehoord die de schriften uitlegde als nooit tevoren.

Dit is precies zoals vandaag een katholiek tot geloof komt en nu een brandend geloof in hun hart kennen.

1 Thessalonicen 4:14 Want indien wij geloven, dat Jezus gestorven en opgestaan is, zal God ook zo hen, die ontslapen zijn, door Jezus wederbrengen met Hem.